کد مطلب:28492 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
«بار خدایا! ای پروردگار آسمان ها و آنچه سایه افكنده، و [ ای پروردگار ]زمین ها و آنچه خورشید بر آن بتابد، و ای پروردگار عرش بزرگ! این، بصره است.از تو خیرهایش را می خواهم و از شرّش به تو پناه می بَرَم. بار خدایا! ما را به بهترین صورت، در آن فرود آر كه تو بهترینِ فرود آورندگانی.بار خدایا! این گروه، اطاعت مرا كنار نهادند و بر من ستم كردند و بیعتم را شكستند. بارخدایا! خون مسلمانان را خودت حفظ كن.[1]. 2192.الإرشاد- از سخن امام علی علیه السلام هنگامی كه وارد بصره شد و یارانش را گِرد آورد و آنان را بر پیكار، تشویق نمود-: ای بندگان خدا! برای جنگ با اینان برخیزید و در جنگ با اینها گشاده دل باشید؛ چرا كه بیعتم را شكستند و عثمان بن حنیف، كارگزار مرا، پس از كتك زدن و شكنجه كردنِ بسیار، بیرون راندند و سیاهان هندی را كُشتند. حُكَیم بن جبله را به قتل رساندند و مردانی صالح را كشتند.سپس در جستجوی هركه نجات یافته بود، رفتند و آنان را در پسِ هر دیوار و بلندی ای كه بودند، گرفتند و آوردند و با شكنجه و دست بسته، گردن زدند. چه می خواهند؟ خداوند، آنان را بكُشد! [ از حق] به سوی چه رو می كنند؟ به سوی آنان حمله برید و بر آنان سخت گیرید و با شكیبایی و امید به ثواب الهی، با آنان رو در رو شوید. در حالی كه می دانید شما هماوردان و جنگ كنندگان با آنهایید، خود را برای سختْ نیزه زدن و محكمْ شمشیر كوبیدن بر آنان و هماوردجویی آماده سازید و هریك از شما كه در خود به هنگام رودررویی قوّت قلبی احساس كرد و در برادرش سستی دید، از برادرش حمایت كند، چنان كه از خود دفاع می كند. اگر خدا می خواست، او را نیز به سان وی قرار می داد».[2].
2191.مروج الذهب- به نقل از مُنذر بن جارود-:... علی علیه السلام از سَمت راهی كه به طف می روند، وارد بصره شد... و حركت كردند تا در مكانی كه به «زاویه» معروف بود، توقّف كردند.چهار ركعت نماز به جا آورد، گونه هایش را به خاك سایید و اشك هایش با خاك، عجین شد. سپس دست هایش را بلند كرد و دعا نمود: